Zbiorniki buforowe dla systemu grzewczego mieszkania

Zbiorniki buforowe dla systemu grzewczego mieszkania

paź 19, 2015

Zasada ładowania zbiornika buforowego

Układ solarny jest uruchamiany w momencie gdy różnica temperatury na kolektorze (T1) i w dolnej części zbiornika (T2) przekroczy określoną wartość załączenia (domyślnie – T=8 oC). Układ solarny zostaje wyłączony gdy różnica temperatur spadnie poniżej określonej wartości wyłączenia (domyślnie – T=4 oC). Układ kominkowy działa w podobny sposób – jest uruchamiany w momencie gdy różnica temperatury w kominku (T0) i w dolnej części zbiornika (T2) przekroczy określoną wartość załączenia (domyślni- ?T=8 oC). Układ zostaje wyłączony gdy różnica temperatur spadnie poniżej określonej wartości wyłączenia (domyślnie – T=4 oC).

Ciepło w domu

Dzięki temu zbiornik buforowy jest zawsze ładowany a nigdy nie rozładowywany (wyjątkiem jest funkcja wakacyjna – więcej informacji w instrukcji obsługi regulatora SR-618C1). Uruchomienie układu solarnego oznacza załączenie pompy ładującej odpowiedniego układu (P1; P2), które znajdują się w stacjach pompowych. Dla przejrzystości schematu, wymienniki płytowe w/w układów zostały narysowane osobno, jednakże w rzeczywistości wymienniki płytowe są zintegrowane ze stacjami pompowymi. W momencie gdy układ solarny lub układ kominka zostaje uruchomiony, równocześnie zostaje uruchomiona główna pompa ładująca układu (P1/P2) (w rzeczywistości stacja pompowa – prosta).

Pompy dla zbiorników

Należy zwrócić uwagę na podłączenie szeregowe pompy głównej (P1/P2), aby w przypadku, gdy uruchomiony jest jeden układ (np. solarny) a drugi nie powinien pracować (np. kominkowy) uruchomienie pompy ładującej głównej (P1/P2) przez sygnał zwrotny nie powodowało automatyczne uruchomienie układu drugiego (zgodnie z przykładem kominkowego). Aby tego uniknąć należy zastosować dodatkowe przekaźniki. Pompa główna ładująca (P1/P2) ma za zadanie ładować zbiornik buforowy, jednakże aby zapewnić pełne rozwarstwienie niezbędne są układy rozwarstwiające przy odpowiednim progu temperaturowym. Pojedynczy taki układ składa się z zaworu trójdrogowego AE-Qxx-3 oraz termostatu przylgowego IB-Therm 01 lub zanurzeniowego IB-Therm 02. Termostat umieszczony przed zaworem ( w odległości co najmniej 1,5 m od zaworu w celu uniknięcia błędu pomiarowego) dokonuje pomiaru temperatury i jeżeli temperatura jest wyższa od wartości nastawionej zawór trójdrogowy jest ustawiany w taki sposób aby przepływ był w górne części zbiornika, jeżeli temperatura jest niższa od wartości nastawionej przepływ kierowany jest w niższe partie zbiornika.

Temperatura w kotle

Na schemacie znajdują się 3 układy rozwarstwiające. Przy czym układ (7) jest umieszczony na powrocie, ponieważ wielokrotnie zdarza się, że powrót z instalacji jest stosunkowo ciepły i warto kierować powrót w wyższe partie zbiornika. Dodatkowo na schemacie pokazano sugerowane progi temperaturowe dla poszczególnych układów rozwarstwiających. Obszar zbiornika buforowego od góry do czujnika (T3) jest tzw. obszarem gotowości – na ten temat dowiecie się więcej na tej stronie. W Obszarze gotowości jest magazynowana woda o temperaturze nie mniejszej niż minimalne zapotrzebowanie „najcieplejszego” odbiornika (np. w przypadku radiatorów i nagrzewnic 80oC, w przypadku zasobnika c.w.u 60oC, w przypadku ogrzewania podłogowego i ściennego 45oC – należy ustawić najwyższą wartość). Gdy temperatura w obszarze gotowości spadnie poniżej wartości minimalnej (odczyt temperatury T3) zostanie załączony kocioł c.o. (i jego pompa ładująca) (H1), który dogrzeje obszar gotowości do odpowiedniej temperatury. Powrót kotła jest również na poziomie (T3), dzięki czemu kocioł konwencjonalny ogrzewa dokładnie tyle wody w zbiorniku buforowym ile jest jej potrzeba. Temperatura w kotle konwencjonalnym powinna być na wartości optymalnej dla kotła (wg producenta kotła).